دیوار حایل دیواری است که تکیه‌گاه جانبی برای جداره‌های قائم و یا نزدیک به قاتم به وجود می‌آورد. از دیوار حایل در بسیاری از پروژه‌های ساختمانی نظیر راهسازی ، پلسازی ، محوطه سازی ، ساختمان سازی و به طور کلی هرجا که احتیاج به تکیه‌گاه جانبی برای جدار قائم خاکبرداری باشد ، استفاده می‌شود.
پایداری این دیوارها در مقابل فشار جانبی ، در درجه اول بستگی به وزن آنها دارد. در کشور ما به علت وجود بناهای سنگ‌کار ماهر ساخت دیوارهای حایل با مصالح بنایی سنگی بسیار معمول است. هر چند که استفاده اقتصادی از آنها در محدوده ارتفاع‌های 4 تا 5 متر می‌باشد. لیکن استفاده از آنها در دیوارهای بلند هم مشاهده می شود.
در اﻳﻦ ﻧﻮع ﺳﺎزهﻫﺎی ﺣﺎﺋﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﺑﺪﻧﻪ دﻳﻮار در ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺧﺎك ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮده ﻟﺬا ﻧﻴﺮوﻫﺎي وارده ﺗﺎﺑﻊ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻜﺎن دﻳﻮار ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
طبق مبحث هفتم مقررات ملی ساختمان (ژئوتکنیک و مهندسی پی) ویرایش 1400 ، طراح می‌تواند هر یک از دو روش تنش مجاز یا روش ضرایب بار و مقاومت را انتخاب و جهت طراحی دیوار استفاده نماید.
دیوارهای حائل وزنی از انواع سازه های نگهبان صلب هستند. مقادیر حداقل ضرایب اطمینان برای اینگونه دیوارها در طراحی به روش تنش مجاز در جدول (جدول 7-5-3 مبحث هفتم) زیر آمده است.
جدول حداقل ضرایب اطمینان دیوارهای وزنی در طراحی به روش تنش مجاز
نمایی از محیط برنامه
طراحی دیوار حایل سنگی با مقطع ذوزنقه (شامل محاسبات مربوطه)
جهت تبدیل مقطع ذوزنقه‌ای به مقطع پله‌ای می‌توانید مقطع ذوزنقه‌ای طراحی شده را داخل مقطع پله‌ای قرار دهید.
