دیوار حایل طره ای، از دیوار و شالوده بتن مسلح تشکیل شده که شکل هندسی مقطع آن شبیه به T وارونه است. مقطع دیوار و شالوده برای مقابله با نیروی برشی و لنگر خمشی ناشی از بارها و فشارهای خارجی، با استفاده از میلگرد مسلح می‌گردد.
عرض شالوده طوری انتخاب می‌شود که از واژگونی و لغزش دیوار جلوگیری به عمل آمده و تنش تماسی خاك در زیر آن از مقدار مجاز کم‌تر باشد.
همچنین تراز زیر شالوده باید پایین‌تر از عمق یخبندان باشد. در مقایسه با سایر دیوارهای غیر وزنی، دیوار حایل طره‌ای از همه ساده‌تر و معمول‌تر است.
این نوع دیوار در ساخت راه‌آهن، بزرگراه‌ها، پل‌ها، کانال‌ها، دیوارهای زیرزمین ساختمان‌ها، دیوارهای مخازن زیرزمینی ، استخرهای شنا و ... استفاده می‌شود.
دیوارهای حائل طره‌ای عموما تا ارتفاع 6 متر اقتصادی هستند.
- این برنامه سریع‌ترین، آسان‌ترین و بهینه‌ترین طراحی دیوارهای حائل طره‌ای را ارائه می‌دهد.
- کلید برشی را می‌توان در موقعیت دلخواه زیر فونداسیون مدل‌سازی کرد.
- طراحی مطابق با آخرین استانداردها و مباحث مقررات ملی ساختمان انجام شده است.
برای آشنایی با عملکرد و قابلیت‌های برنامه ویدیویی معرفی محصول را مشاهده فرمائید (روی آیکن مثلث قسمت بالای صفحه کلیک نمایید)
دریافت نمونه دفترچه محاسبات برنامه ( کلیک کنید)
نمایی از محیط برنامه
انواع مختلف دیوار حایل قابل طراحی با برنامه (با و بدون کلید برشی ، سربار ، بار متمرکز ، شیب خاکریز)
اصطلاحات مختلف مرتبط با دیوار حائل
دیوار حائل طره‌ای استاندارد ترکیبی از اجزای زیر است:
- تیغه: بازوی عمودی است که مقاومت افقی در برابر نیروی واژگونی خاک را فراهم می‌کند
- فونداسیون: پی افقی است که معمولا به دو قسمت پنجه و پاشنه تقسیم می‌شود
- کلید برشی: کلید اساسا یک عنصر عمودی کوچک است که در زیر پی ساخته می‌شود تا مقاومت لغزشی را افزایش دهد
این اجزا در تصویر زیر نشان داده شده است:
رفتار دیوار حایل طره ای
1- بارهای وارد بر دیوار
2- تغییر شکل دیوار
3- موقعیت آرماتورها
حالت‌های مختلف شکست
دیوار حائل بتن مسلح ممکن است به دو روش مختلف دچار شکست شود:
1. شکست در پایداری
کل دیوار ممکن است در اثر فشار زمین جابجا شود بدون اینکه از داخل فرو بریزد. این شکست می‌تواند به صورت‌های زیر باشد:
- لغزش
- واژگونی
- گسیختگی خاک زیر پی / نشست (ظرفیت باربری خاک زیر فونداسیون)
- پایداری کلی (لغزش عمیق)
خرابی های ناشی از پایداری
۲. شکست بدنه
بخش‌های سازه‌ای دیوار (تیغه، پنجه، پاشنه) ممکن است به اندازه کافی قوی نباشند تا در برابر نیروهای وارده مقاومت کنند.
