دﻳﻮار ﺣﺎﻳﻞ ﻃﺮهای از دﻳﻮار و ﺷﺎﻟﻮده ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﺸﻜﻴﻞ میﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ ﻃﺮح ﻫﻨﺪسی ﻣﻘﻄﻊ آن ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ T واروﻧﻪ اﺳﺖ.
دﻳﻮار و ﺷﺎﻟﻮده ﺑﺮای ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوی ﺑﺮشی و ﻟﻨﮕﺮ خمشی ﻧﺎشی از ﺑﺎرﻫﺎ و ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﺧﺎرجی ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آرﻣﺎﺗﻮر ، ﻣﺴﻠﺢ میﮔﺮدد.
برنامه تحت اکسل طراحی دیوار حایل طره ای (کلیک کنید)
ﻋﺮض شالوده ﻃﻮری اﻧﺘﺨﺎب میﺷﻮد ﻛﻪ از واژﮔﻮنی و ﻟﻐﺰش دﻳﻮار ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪه و ﺗﻨﺶ ﺗﻤﺎسی ﺧﺎك در زﻳﺮ آن از ﻣﻘﺪار ﻣﺠﺎز ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺗﺮاز زﻳﺮ ﺷﺎﻟﻮده ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ از ﻋﻤﻖ ﻳﺨﺒﻨﺪان ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ دﻳﻮارﻫﺎی ﻏﻴﺮوزنی، دﻳﻮار ﺣﺎﻳﻞ ﻃﺮهای از ﻫﻤﻪ ﺳﺎدهﺗﺮ و ﻣﻌﻤﻮﻟﺘﺮ اﺳﺖ.
دﻳﻮارﻫﺎی ﺑﺘﻦ آرﻣه ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪدار ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻣﺼﺮف ﺑﺘﻦ و آرﻣﺎﺗﻮر ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﻳی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻧﺪ ، اﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺸﻜﻼت ﻗﺎﻟﺐﺑﻨﺪی و اﺟﺮایی ﭼﻨﺪان ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻗﺮار نمیﮔﻴﺮد.
در ﺷﻜﻞ زیر ﻧﻮع ﺧﺎصی از دﻳﻮارﻫﺎی ﺣﺎﻳﻞ ﻃﺮهای ﻛﻪ در آن ﻃﺎﻗﭽﻪﻫﺎی ﺧﺎصی ﺑﺮای ﺑﺎرﮔﺬاری ﻣﻌﻜﻮس دﻳﻮار ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪه، ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ درآﻣﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻃﺎﻗﭽﻪﻫﺎ ﻫﻢ از ﻓﺸﺎر ﺟﺎنبی میﻛﺎﻫﻨﺪ و ﻫﻢ ﻟﻨﮕﺮی ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻟﻨﮕﺮ واژﮔﻮنی اﻳﺠﺎد میﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. از اﻳﻦ رو ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رفﻫﺎی ﻓﺸﺎرﺷﻜﻦ و ﺑﻪ دﻳﻮار ، دﻳﻮار ﺣﺎﻳﻞ رف‌دار ﮔﻔﺘﻪ میﺷﻮد.
زﻫﻜشی
زﻫﻜشی دﻳﻮارﻫﺎی ﺣﺎﻳﻞ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺣﻔﺮهای آب ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻞ (ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﺮاز آب زﻳﺮزمینی و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ زﻟﺰﻟﻪ) ﺣﺴﺎس ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻟﺬا ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻬﻮﻟﺖ زهکشی در آﻧﻬﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﮔﺮدد.
اﻳﻦ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺗﺪاﺑﻴﺮ زﻳﺮ ﺣﺎﺻﻞ می ﮔﺮدد:
1- اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ داﻧﻪ درﺷﺖ و ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺼﺎﻟﺢ ﭘﺮﻛﻨﻨﺪه در ﭘﺸﺖ دﻳﻮار
2-ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی زﻫﻜﺶ در ﺑﺪﻧﻪ دﻳﻮار ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺧﺮوج آبﻫﺎی ﺟﻤﻊ ﺷﺪه در ﭘﺸﺖ دﻳﻮار
ابعاد هندسی
اﺑﻌﺎد دﻳﻮار ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ آرﻣﺎﺗﻮرﮔﺬاری و ﺑﺘﻦ رﻳﺰی ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﺎسبی اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺷﺎﻟﻮده و ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﺎﻻی دﻳﻮار در دﻳﻮارﻫﺎی ﻃﺮهای ﺑﺎ ارﺗﻔﺎعی ﺑﻴﺸﺘﺮ از 4/2 ﻣﺘﺮ ، ﺑﺮای ﺳﻬﻮﻟﺖ در ﺑﺘﻦرﻳﺰي ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﻤﺘﺮ از 30 ﺳﺎنتیﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺗﻴﻐﻪ در دﻳﻮارﻫﺎی ﻛﻮﺗﺎﻫﺘﺮ از 4/2 ﻣﺘﺮ و ﺑﺎ ﻳﻚ ﻻﻳﻪ آرﻣﺎﺗﻮرﮔﺬاری ﻗﺎﺋﻢ را میﺗﻮان ﺗﺎ 20 ﺳﺎنتیﻣﺘﺮ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ.
ﻣﻘﻄﻊ دﻳﻮار ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ و اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺠﺪد از ﻗﺎﻟﺐﻫﺎ ﻃﺮح ﺷﻮد. ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎی اﺟﺮایی ﻧﺎشی از ﺟﺎﻧﻤﺎیی ﺑﺎﻳﺪ در ﻃﺮاحی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
درزﻫﺎی ﻗﺎﺋﻢ و افقی
ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از وﻗﻮع ﺗﺮكﻫﺎی ﺣﺮارتی ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ، ﻻزم اﺳﺖ دﻳﻮارﻫﺎی ﺣﺎﻳﻞ ، ﺑﻪ ﻛﻤﻚ درزﻫﺎیی ﺑﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﻃﻮلی ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﺤﻞ ﻛﻠﻴﻪ درزﻫﺎی ﻗﺎﺋﻢ و افقی ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن داده ﺷﻮد.
اﻟﻒ - درزﻫﺎی اﻧﺒﺴﺎطی
درزﻫﺎی اﻧﺒﺴﺎطی ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل آﺛﺎر زﻳﺎﻧﺒﺎر ﻧﺎشی از ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻃﻮلﻫﺎی ﺣﺮارتی فصلی ، ﻧﺸﺴﺖﻫﺎی ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎهی ، ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻃﻮلی ﻧﺎشی از زﻟﺰﻟﻪ ، در دﻳﻮارﻫﺎی ﺣﺎﻳﻞ ﺗﻌﺒﻴﻪ میﺷﻮﻧﺪ.
ﻣﻌﻤﻮﻻ درزﻫﺎی اﻧﺒﺴﺎطی ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺧﺮدﺷﺪگی و ﺗﺮك ﺧﻮردگی و ﮔﺎهی اوﻗﺎت ﺑﺮای ﻗﻄﻊ ﻳﻜﺴﺮگی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز میﺑﺎﺷﻨﺪ. در دﻳﻮارﻫﺎی ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻧﺎزك ، درزﻫﺎ در ﻧﻮاحی ﻛﻪ اﻧﺒﺴﺎط ﻳﺎ ﻧﺸﺴﺖﻫﺎی ﻧﺎﻣﺴﺎوی در آﻧﺠﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎر میﺑﺎﺷﺪ ﺗﻌﺒﻴﻪ میﮔﺮدﻧﺪ. ﺗﻌﺒﻴه درزﻫﺎی اﻧﺒﺴﺎط در ﻧﻘﺎط ﺗﻐﻴﻴﺮ در اﻣﺘﺪاد دﻳﻮار ، ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻧﺎﮔﻬﺎنی در ﻣﻘﻄﻊ ، ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻧﺎﮔﻬﺎنی در ﺟﻨﺲ ﺧﺎك پی ، و در ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﻨﻈﻢ درﻃﻮلﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻻزم اﺳﺖ.
در درز اﻧﺒﺴﺎط ﺑﻴﻦ دو ﻟﺒه دﻳﻮار ﻓﺎﺻﻠه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﺪه و آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی ﻃﻮلی در ﻣﺤﻞ درزﻫﺎ ﻗﻄﻊ میﺷﻮﻧﺪ و از آن ﻋﺒﻮر نمیﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎی ﺧﺎرج از ﺻﻔﺤﻪ ، میﺗﻮان ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎیی ﺑﻪ ﺻﻮرت زﺑﺎﻧﻪ در ﻣﺤﻞ درز اﻧﺒﺴﺎط ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻧﻤﻮد ، ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﺑﺘﻦ ﻣﺠﺎور ﭼﺴﺒﻨﺪگی ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی ﺑﺮﺷی)
ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﭘﺮﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮای ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞﻫﺎی ﻧﺎشی از اﻧﻘﺒﺎض اوﻟﻴﻪ و اﻧﺒﺴﺎطﻫﺎی ﺑﻌﺪی در اﺛﺮ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات دﻣﺎ اﻧﺘﺨﺎب میﺷﻮد. ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺼﺎﻟﺢ ﭘﺮﻛﻨﻨﺪه آزﻣﺎﻳﺶ ﺷﺪه و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ درزﻫﺎ و ﭘﺦﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.
ب - درزﻫﺎی اﻧﻘﺒﺎضی
در دﻳﻮارﻫﺎی ﻃﻮﻳﻞ ﻳﺎ ﺳﻄﻮح وﺳﻴﻊ ، ﻣﻘﺎطعی ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﻤﺪی ﺿﻌﻴﻒ ﻃﺮاحی میﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﺮك ﺧﻮردن ﺑﺘﻦ ﻛﻪ میﺗﻮاﻧﺪ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶ بینی ﺑﺎﺷﺪ ، در ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و ﺳﻄﻮح ﻣﺸﺨﺺ رخ دﻫﺪ. از درز اﻧﻘﺒﺎضی میﺗﻮان ﺑﺮای ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺳﺎزه ﺑﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ درزﻫﺎی اﺟﺮایی اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻌﺒﻴﻪ آرﻣﺎﺗﻮر افقی ﻛﺎﻓی ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از اﻳﺠﺎد ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮك ، ﻏﻴﺮعملی و ﻏﻴﺮ اﻗﺘﺼﺎدی اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روش عملی ، اﺳﺘﻔﺎده از درزﻫﺎی اﻧﻘﺒﺎضی ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی افقی ﻣﻤﺘﺪ، ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺗﺮكﻫﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ میﺑﺎﺷﺪ. ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻗﻮاﻋﺪ ﻛﺎملی ﺑﺮای ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ درزﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد.
ﺑﻪ ﻃﻮر کلی در ﻫﺮ ﭘﺮوژه ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ درزﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺮرسی ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﻃﺮاﺣی ﺳﺎزه‌ای ، ﺣﺠﻢ اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﺘﻦرﻳﺰی در ﻳﻚ ﻗﻄﻌﻪ اﺟﺮایی و اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﻴﻨﻪ و اﻗﺘﺼﺎدی از ﻗﺎﻟﺐﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ میﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل درزﻫﺎی اﻧﻘﺒﺎضی در ﻓﻮاﺻلی ﺑﻪ ﻃﻮل 6 ﺗﺎ 10 ﻣﺘﺮ ﺗﻌﺒﻴﻪ میﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﻄﺢ درز اﻧﻘﺒﺎضی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺻﺎف و ﻗﺎﻟﺐﺑﻨﺪی ﺷﺪه میﺑﺎﺷﺪ. در دﻳﻮارﻫﺎی ﻃﺮهای بتنی ، درزﻫﺎی اﻧﻘﺒﺎضی ﺗﻨﻬﺎ در ﺗﻴﻐﻪ دﻳﻮار ﺗﻌﺒﻴﻪ میﺷﻮﻧﺪ و اﻣﺘﺪاد آن ﺑﻪ پی اﻟﺰامی ﻧﻴﺴﺖ.
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﻜﻞ زیر، درزﻫﺎی اﻧﻘﺒﺎضی ﻗﺎﺋﻢ میﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻧﻘﺒﺎضی _ اﺟﺮایی و ﻳﺎ اﻧﻘﺒﺎضی _ اﻟﻘﺎیی ﺑﺎﺷﺪ. در درز اﻧﻘﺒﺎضی _ اﺟﺮایی ﺑﺘﻦ ﻗﻄﻊ میﺷﻮد، ﻟﻴﻜﻦ در درز اﻧﻘﺒﺎضی _ اﻟﻘﺎیی ﺑﺘﻦ رﻳﺰی ﻣﺪاوم اﺳﺖ و ﻓﻘﻂ ﻣﻘﻄﻊ درز ﺗﻀﻌﻴﻒ میﮔﺮدد.
ج - درزﻫﺎی اﺟﺮایی اﻓﻘی
اﻳﻦ درزﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﻘﺴﻴﻢ ارﺗﻔﺎعی دﻳﻮار ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠه اﺟﺮایی اﺳﺘﻔﺎده میﺷﻮﻧﺪ ، ﻟﻴﻜﻦ ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن در ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﻔﻆ ﮔﺮدد. ﺗﻌﺪاد اﻳﻦ درزﻫﺎ بستگی ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﺠﺎز ﺑﺘﻦرﻳﺰی در ﻳﻚ ﻣﺮﺣﻠﻪ دارد. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺘﻦرﻳﺰی در ارﺗﻔﺎع ، اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺘﻦ رﻳﺰی ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی ﻣﻴﺎنی میﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
اﺳﺘﻔﺎده از زﺑﺎﻧﻪ (ﻛﻠﻴﺪ) در اﻳﻦ درزﻫﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ نمیﺷﻮد و اﺳﺘﻔﺎده از درز افقی ﻣﻀﺮّس ، ارﺟﺢ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺳﻄﻮح ﺑﺎ ﭼﺴﺒﻨﺪگی و ﭘﻴﻮستگی ﺧﻮب ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺮش ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺑﻬﺘﺮی دارﻧﺪ.
در دﻳﻮارﻫﺎی ﻃﺮهای بتنی ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل دﻳﻮار ﺑﺎ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﻳﻚ درز اﺟﺮایی ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﻮد و درزﻫﺎی افقی اﺿﺎفی در ارﺗﻔﺎع دﻳﻮار، ﺑﺎ ﻓﻮاصلی در ﺣﺪود 3 ﻣﺘﺮ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﺳﻄﺢ ﻫﺮ درز ﺟﻬﺖ ﻛﺴﺐ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮشی ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻀﺮس ﺷﻮد.