فونداسیون باید به گونه‌ای طراحی شود که ماشین‌های ارتعاشی را از بقیه سازه یا سازه‌های مجاور جدا کند. این امر را می‌توان با استفاده از تکنیک‌های مختلف به دست آورد، مانند استفاده از جدا کننده‌ها یا پدهای ساخته شده از موادی که ارتعاشات را جذب می‌کنند، ایجاد کانال بین شالوده ماشین آلات و سازه اطراف و...
ارتعاشات شالوده ماشینی که منبع تولید ارتعاش است ، می‌تواند به شالوده سازه‌ها و ماشین‌الات مجاور منتقل شود.
اگر ارتعاش منبع تشدید باشد ، یعنی دامنه حرکت بزرگتر از مقدار مجاز باشد ، انتقال ارتعاش به شالوده‌های مجاور می‌تواند در بهره‌برداری از آنها ایجاد اشکال نماید. علاوه بر این ، ارتعاشات دینامیکی باعث آزار یا حواس پرتی افرادی می‌شود که در نزدیکی منطقه عملکرد ماشین کار می‌کنند یا به آنها دسترسی دارند.
با این حال ، اگر در طراحی نسبت فرکانس خارج از محدوده بحرانی 0.4 و 1.5 باقی بماند و اگر دامنه در محدوده مجاز باشد، اثرات مخرب/مضر ممکن است با موفقیت از بین برود ، به‌ویژه زمانی که سیستم را میرا کنیم.
برنامه تحت اکسل تحلیل و طراحی فونداسیون ماشین‌آلات
این برنامه برای طراحی فونداسیون ماشین‌های دورانی و پیستونی (رفت و برگشتی) با استفاده از روش تشابهی تهیه شده است.(جهت اطلاعات بیشتر کلیک کنید)
در اجرا نیز می‌توان ماشین‌های ارتعاشی را از بقیه سازه یا سازه‌های مجاور جدا کرد. این امر را می‌توان با استفاده از تکنیک‌های مختلف به دست آورد:
مانند استفاده از جدا کننده‌ها یا پدهای ساخته شده از موادی که ارتعاشات را جذب می‌کنند، ایجاد کانال بین شالوده ماشین آلات و سازه اطراف ، یا ساخت فونداسیون بر روی یک دال مجزا و جدا شده.
در مورد ماشین‌های رفت و برگشتی ، می‌توان مقدار قابل توجهی از ارتعاشات را با متعادل کردن نیروهای تحریک کننده از طریق اتصال وزنه‌های تعادل در طرفین میل لنگ کاهش داد.
قرار دادن یا استفاده از جاذب‌ها به کاهش قابل توجه ارتعاشات کمک می‌کند. جاذب‌ها ممکن است بالشتکهای لاستیکی ، فنری ، هوای فشرده و یا ترکیب فنر و کمک فنر باشد. استفاده از چوب پنبه‌های فشرده و الیاف ازبست نیز می‌تواند مورد توجه قرار گیرد که میان فونداسیون و دستگاه قرار می‌گیرند.
این جاذب‌ها ممکن است در مواجهه با ماشین‌های فرکانس بالا به شالوده اضافه شوند تا یک سیستم آزادی چند درجه برای تغییر فرکانس طبیعی ایجاد شود.
استحکام خاک ممکن است از طریق تکنیک تثبیت شیمیایی یا سیمانی بهبود یابد که فرکانس طبیعی سیستم را افزایش می‌دهد. این تکنیک در ماشین‌هایی با فرکانس کاری ارجح است.
قسمت اعظم انرژی ارتعاشی که روی سازه‌های اطراف اثر می‌گذارد توسط امواج رایلی (سطحی) که از مرکز ارتعاش حرکت می‌کنند حمل می‌گردد. پرده کشی در مقابل ارتعاش به طور مطلوب ممکن است از طریق قطع ، پراکنده‌سازی و تفرق امواج سطحی بوسیله استفاده از موانعی نظیر کانال‌ها ، دیوارهای سپری و شمع‌ها صورت گیرد.
قرار دادن شالوده ماشین دورتر از سازه‌های مجاور را جداسازی هندسی می‌نامند. مکانیسم این است که با افزایش فاصله بین شالوده ماشین و سازه مجاور ، دامنه امواج سطحی (امواج رایلی) کاهش می‌یابد.
کاهش ویژه در دامنه را می‌توان با قرار دادن فونداسیون در عمق بیشتر به دست آورد ، زیرا امواج سطحی به دلیل افزایش عمق تمایل به کاهش دارند.
ایجاد کانالی با عرض و عمق مناسب در اطراف منبع تولید کننده ارتعاش و پر کردن آن با گل بنتونیت روشی است که برای بعضی از حالات موثر واقع شده است. به چنین وضعیتی که از انتشار امواج ارتعاش به محیط اطراف جلوگیری شده است ، جداکننده عامل می‌گویند.
در بعضی حالات لازم است از رسیدن بعضی ارتعاشات غیر قابل کنترل به یک دستگاه دقیق جلوگیری شود. به عنوان مثال اگر دستگاه حساسی در نزدیکی یک شاهراه نصب شده باشد ، به طور مرتب تحت تاثیر ارتعاش ناشی از عبور وسایل نقلیه قرار خواهد گرفت. در این حالت لازم است کانال جداکننده در اطراف دستگاهی که لازم است محافظت گردد ، ایجاد گردد. به چنین حالتی جداکننده دافع گفته می شود.
در مواقع بسیاری ، امواج رایلی که توسط منابع شناخته شده دست بشر ایجاد می‌گردند به حدود 40 تا 50 متر می‌رسند.
برای این گونه مسائل ، یک کانال به عمق حدود 50 تا 60 متر برای عایق سازی موثر لازم می‌باشد. در این حالت استفاده از کانال‌های روباز یا کانال‌های پر شده بوسیله دوغاب بنتونیت با عمق مناسب که موثر باشند عملی نیستند.
در همین زمان جامد شدن دوغاب بنتونیت نیز ایجاد مشکل می نماید. به این دلیل استفاده احتمالی از مجموعه شمع‌ها به عنوان مانعی در مقابل انرژی امواج مورد بررسی قرار گرفته است.